Montaż zbiorników podziemnych na wodę deszczową

Prace ziemne

W celu zapewnienia wystarczającej przestrzeni roboczej wykop musi być szerszy o 50 cm od obrębu bryły zbiornika. Należy zachować odstęp co najmniej 120 cm od stałych budowli. Podłoże pod budowę musi być poziome i równe oraz zapewnić wystarczającą wytrzymałość. Jako podłoże służy warstwa ubitego żwiru (uziarnienie 8/16) o grubości 15-20 cm.
W celu uniknięcia odkształceń podczas zasypywania zbiornik należy stopniowo napełniać wodą do co 1/3 objętości. Zasypywanie żwirem o maksymalnym uziarnieniu 8/16 i zagęszczanie powinno odbywać się warstwami o grubości około 30 cm. Nie należy stosować mechanicznych urządzeń ubijających. Otulina żwirowa musi mieć szerokość co najmniej 50 cm.
Po posadowieniu zbiornika w bezpośrednim sąsiedztwie zbocza (˂ 5m) należy utworzyć statycznie obliczony mur wspierający, który przejmowałaby nacisk gruntu. Mur musi być wyższy od bryły zbiornika i znajdować się w odległości przynajmniej 120 cm od niego.

Łączenie kilku zbiorników

Łączenie dwóch lub większej ilości zbiorników następuje na powierzchniach montażowych uformowanych na dole przy zbiorniku, za pomocą specjalnych uszczelek i rur kanalizacyjnych. Otwory należy wywiercić wyłącznie za pomocą specjalnej koronki rdzeniowej o odpowiedniej wielkości. Należy przy tym zwrócić uwagę, by odstęp między zbiornikami wynosił przynajmniej 100 cm przy ustawieniu wzdłuż lub 130 cm w przypadku zbiorników zainstalowanych obok siebie. Rury muszw wchodzić do zbiorników na długość przynajmniej 20 cm.

Montaż szybu z nakładką teleskopową pod powierzchnią przeznaczoną dla ruchu samochodów osobowych

Nakładkę teleskopową w obszarze kołnierza należy obłożyć zbrojonym betonem klasy B25 (obciążenie 250kg/m2). Obłożenie misi mieć szerokość przynajmniej 30 cm i wysokość około 20 cm. Następnie nakłada się betonową ramę i pokrywę. Przykrycie zbiornika gruntem musi wynosić przynajmniej 80 cm, a maksymalnie 100 cm.
W przypadku całorocznego użytkowania urządzenie zbiornik wraz z instalacją prowadzącą wodę należy zainstalować w niezamarzającym obszarze. Z reguły głębokość zamarzania gruntu to 80-100 cm.

Osadniki rynnowe - niezbędny element systemu odprowadzenia wody deszczowej

Osadniki rynnowe (czyszczaki) są koniecznym elementem w systemie, gdy deszczówkę z rynien odprowadzamy do studzienek, kanalizacji deszczowej lub rozsączalni. Osadniki pełnią funkcję rewizji, wychwytując zanieczyszczenia spływające z dachu. Zapewniają łatwy dostęp do rury spustowej oraz podłączonej do osadnika rury kanalizacyjnej.

Osadnik zastępując rewizję zapewnią większą estetykę instalacji. Osadniki wykonane są z polipropylenu i można je stosować w zależności od modelu do rur spustowych o średnicach 53, 75, 82, 90, 105, 110 i 125 mm. Odprowadzanie wody zawsze następuje średnicą 110 mm.

Jaki osadnik wybrać?

Wielofunkcyjny osadnik rynnowy może pełnić rolę tylko osadnika, wtedy zamykamy korpus (oznaczony na zdjęciu nr 1), pokrywą (nr 2) lub pełni rolę osadnika i odpływu powierzchniowego, wtedy nakrywamy korpus kratką (nr 3). Wielofunkcyjny osadnik Marley podwójnie zabezpiecza przed zablokowaniem się rury do kanalizacji deszczowej:

• wstawka syfonowa (nr 8 na zdjęciu) wytrącająca cięższe osady na dno korpusu;
• sitko odpływu (nr 7) wychwytuje liście lub igliwie.

Osadnik dostosowany jest do rur spustowych 75 mm, 87,5 -90 mm, 105-110 mm. W zestawie kolanko kanalizacyjne Ǿ110.

Osadnik rynnowy (czyszczak) z syfonem wykonany z polipropylenu w kolorze szarym dostosowany do rur spustowych 75, 87,5-90, 105-110 mm. Odpływ osadnika do rury 110 mm poziomy. Osadnik wyposażony w wstawkę syfonową.

Osadnik rynnowy (czyszczak) z sitkiem wykonany z polipropylenu w trzech kolorach: szary, brązowy, czarny. Osadnik z sitkiem jest bardzo uniwersalny, ponieważ dostosowany jest do większości średnic rur spustowych: 53, 75, 82, 90, 100, 110 i 125 mm. Odpływ osadnika do rury 110 mm.

Osadniki powinny być regularnie czyszczone. Przed zimą z osadników należy wyjąć wkładki syfonowe. Trapezowy kształt osadników zabezpiecza je przed uszkodzeniem przez zamarzającą wodę, ponieważ kierunek wyporu lodu nie natrafia na opór i nie rozsadzi osadnika.